Wattpad

Naririnig ko na siya before pero hindi ko naman siya masyadong pinapansin. Tapos biglang naging movie yung Diary ng Panget na galing din Wattpad. Pero hindi ko pa rin sinubukan i-visit yung site. Lately wala kami masyado work kaya medyo boring. After reading the news and showbiz chismax in the morning e wala na akong ibang alam basahin. Mahilig ako magbasa pero halos lahat in English. Walang Tagalog. Feeling ko kasi parang ang korni pag Tagalog. Alam niyo yung "romance" pocketbook sa Pinas na maninipis and minsan pina-parent ng 5 pesos? Feeling ko ganun yung binabasa ko hehe. Andami kong books na nakatengga ngayon at hindi ko na natapos basahin. Andali kong ma-distract kasi. Pati yung libro na binigay sakin ni Elotte nung pasko. (Sorry Sis! Malapit ko na siya basahin promise. Nakabili nako bookmark ahahahaha) Anyhoo lately na-intriga ako sa mga Text-serye na nakikita ko sa facebook kaya pati yun pinatulan ko basahin. Na-realize ko OK din pala magbasa ng mga love stories in Tagalog. Merong maganda, merong tsaka. After ilang stories medyo nakukulangan nako sa mga text-serye. Kaya naisipan kong i-try magbasa sa Wattpad.

The Tinedyer in me.

Nakakahiya mang aminin pero yung binabasa ko sa Wattpad puro teen fiction. I know I know. Pwede niyo kong husgahan na ambabaw kong tao. E ganun talaga. Antanda ko na para sa ganyang mga stories. Doblehin mo yung edad ng isang teenager e ganun na yung edad ko ngayon. Kahit ganito nako katanda e may konting space pa rin sa puso ko para sa mga kilig moments ng teen love stories. Minsan feel na feel ko na teenager pa rin ako kapag nagbabasa ako ng ganitong genre ng stories with matching feeling ko rin ako yung bidang babae. Ganyan talaga pag tinamaan ng kabaliwan. Minsan lang naman. Pagbigyan niyo na.

At dahil nga bago pa lang sa Wattpad yung unang story na nabasa ko e hindi pala kumpleto! (The Devil + The Angel = Love?) Actually nasa kalagitnaan nako nung paalalahanan ako ni Madam na i-check ko kung completed ba yung binabasa ko or on-going or under hiatus. E kinda na-hook nako sa story. Tapos ayun nga on-going ang status ng pucha! At ang huling update? February 2015!!! Anong petsa na ngayon di ba???? April 2016! More than a year nang hindi naga-update yung author. So malamang wala na talaga yung story. Kahit alam kong hindi tapos tinuloy ko na lang yung pagbabasa kasi nanghihinayang ako sa naumpisahan ko. Sayang talaga kasi para sa akin ang ganda mag-construct ng story nung author.

Yung nababasa ko pa lang na stories ngayon e puro related sa bad boy na na-inlove sa isang nerdy nerdy girl. Ang childish ko lang. I know right? Naalala ko tuloy na minsan sinabihan ako ng tatay ko na para akong bata kasi kahit matanda na ako ang hilig ko pa daw sa cartoons. Anyways may nabasa na rin akong story na hindi kagandahan to the point na maraming part na iniscan ko lang yung page masabi lang na natapos ko siya. Kaya kinda nilevel-up ko yung criteria ko sa pagpili ng stories sa Wattpad na babasahin ko. Kailangan nasa millions na yung count ng mata and more than 500K na yung stars niya. Oo na hindi ko alam kung ano ba yung mata and star. Views ba yun and likes? Ah basta yun na yun. At ngayon nga gusto ko lang ikwento ang unang Wattpad story na nakapag-paiyak ng bonggang-bongga sakin. Iyakin talaga ako kaya pwedeng ako lang naiyak sa story na ito hehehe.

The Good Girl's Revenge - iyan yung title ng story. Pero bago ko siya binasa, nauna ko ng basahin yung Book 1 which is The Four Bad Boys and Me. Base dun sa nakalagay sa description e published na yung 2 stories na yun. Kaya naisip ko malamang maganda kasi nga published na nga. Hindi naman siguro mag-aaksaya ng time and resources yung publisher kung hindi maganda. At hindi naman ako nagkamali. Tapos ko na yung Book 1 and kasalukuyang nasa kalagitnaan na ako ng Book 2. Bakit ako gumawa kagad ng post? E kasi naman nasa denial stage na naman ako ng pagbabasa. Yung stage na alam mong matatapos na yung book na binabasa mo and ayaw mong matapos kasi nga maganda kaya kinda dinedelay mo yung pagbabasa. Ganyan madalas nangyayari sakin kaya andami kong mga sinimulan na basahin na books na hindi ko pa rin tapos. Hanggang sa tuluyan ko ng makalimutan.

Nagandahan talaga ako sa point na muntik na akong mag-iwan ng message sa author or mag-comment dun sa story. Kaso profile ko sa Facebook yung nakalink sa Wattpad kaya nahiya naman ako. Anyways ang galing mo talaga Ms. A! Tagos sa buto yung iyak moments. Pati puso ko sumakit! Oo ganyang level ahahahahaha! At dahil magiging busy na kami next week e tatapusin ko na yung binabasa ko. Yun lungs.

Hanggang sa muli! Bow.

Let go and let God.

Hi! I underwent cryonics kasi and ngayon lang ako nagising. Chos! Ang busy ng buhay. Masarap kumain ng gulay. Pwera sa okra at saluyot.

2015 na pero andami kong posts (mga dalawa) na pang-2014 na nasa isip ko pa rin ngayon. Kailan ko sila maipo-post? Bahala na sa catwoman.

Bago pako saniban ng espiritu ng katamaran e let me tell you what I've learnt nung nagsimba ako sa Tokorozawa Church nung Linggo (2/8). ^_^

First time namin umattend sa Tokorozawa Catholic Church. After naming nagsimba sa Kiyose Catholic Church nung first sunday e may pinay na nag-invite samin na umattend naman sa Tokorozawa. Malapit lang daw sa Kotesashi Station. Madali lang hanapin. Sabi ni Ateng.

Luckily may nakasabay kaming kakilala na pupunta rin sa church na yun. Kasi para samin hindi siya madali hanapin. Kung nagkataong wala kaming nakitang kakilala malamang sa alamang e umuwi na lang kami ni Madam. Anyways ang ganda nung church. At ang ganda ng homily ni Father. Eventhough I'm having a hard time understanding his english I think I was able to get what he was trying to say to us.

Always wear the "glasses (like reading glasses) of happiness". Because when you see happiness, you become happy. When you see doom, you are doomed. Even when we are suffering let's always wear the glasses of happiness. Alam ko mahirap makakita ng kaligayahan sa paghihirap pero subukan pa rin natin. ^_^

We have many questions in life that we do not know the answers. Even Father has questions. Learn to let go and free yourselves from thinking too much because of these questions.

Let go and let God. Do your best then let go and let God do the rest. Ako kasi yung tipo ng tao na sobrang mag-isip na madalas naapektuhan na yung kalusugan ko. Isip dito isip doon. Plano dito plano doon. Worry dito worry doon. Dati yun. Ngayon nabawasan na ng konti. Mga 10 milligrams. Pause. Take a deep breath. Pray and lift everything to God.

Naisip ko lang kasi baka may isang nilalang na maligaw sa blog ko and makatulong ang entry na itwu para sa mga katanungan niya sa kanyang buhay. Para sa'yo ito kid!

TGIF! And advance Happy Puso!

loser

Lunch time

While I was devouring my peanut butter jelly sandwich, someone approached me and asked where he can find my boss' seat. Of course he said it in Japanese. Panic mode on. My heart stopped beating for 3 seconds.

Thank you mighty mouse for saving the day.

Dinner party for a colleague who just got married

Question and answer portion with the newlywed. While I was busy gobbling my fried chicken wing stuffed with gyoza/dumpling (KUMPU mode), my boss called my name and said that I will be giving the last question. Note: I can not eat and think properly at the same time. I just smiled at Ms. Newlywed and said that I have no question. Boss said I can just give an advice. Maka-pressure daig pa ang pressure cooker. So I said the first thing that came to my mind. Drumroll please!

Always be happy. (Yes I am a Jollibee kid.) Sabay bow.

 

Naruto Shippuden

 

Me: Hindi talaga ako maka-move over sa pagkamatay ni Jiraiya.

After watching the scene where the people who died in the battle were resurrected by Pain...

        

Me: Buti na lang nabuhay ulit si Kakashi at si Pa. Hindi pa rin ako maka-move over sa pagkamatay ni Jiraiya.

After 2 minutes...

Me: Sumasakit ang puso ko kapag naalala ko na namatay na si Jiraiya. Hindi ako maka-move over.

Basuraman: (with matching sungit face) Stop saying move over. It's either move on or get over. Not move over.

 

 

  

Yes yaya. You are a loser.

I....

...have the cutestestest curtain holder in the whole wide world ^_^

....started planting again. Say hello to my lovely komatsuna (Japanese Mustard Spinach) seedlings ^_^ hindi pa tumutubo yung piman (bellpepper)

....cooked chicken cordon bleu for the first time. Another FAIL in the history of my cooking. The cheese went out. I had to re-fry some parts because it is still raw in the middle. The sauce has too much butter. Ano pa???? Nakaka-depress ha!

...finally have a bling-bling for my phone ^_^

...should stop worrying too much. It's making me panget and look old. I'll just cross the bridge when I get there.

Happy Monday ^_^