According to Pregnancy + app nga din pala, e kasinglaki na ng isang Maltese puppy si bibi. ^_^ So para na akong may tuta sa loob ng aking tyan. And this week naramdaman na ni Basuraman na gumagalaw si bibi. Usually pag sinasabi ko kasi na gumagalaw si bibi, susubukan hawakan ni Basuraman yung tiyan ko pero wala naman siya naramdaman. So internal lang talaga. Pero this time nalakas ang galaw ni bibi kaya natyempuhan niya na habang hawak ang tyan ko e nagtambling yata ng bongga si bibi. Nagpakitang gilas yata. Pero pansin ko once na humawak na si Basuraman sa tyan ko, dumadalang paggalaw niya. Nararamdaman kaya niya na may ibang tao na nakikihawak sa tyan ng nanay niya?
May 21, 2019 - Two weeks after my cerclage procedure. 12:30PM appointment para sa scan to check the stitch. Kasama namin si Miko kasi hindi pumasok dahil sa sipon at ubo. Actually Monday pa lang naghalf day na siya sa school kasi tumawag ang school office at hindi na daw maganda ang pakiramdam ni Miko. We decided to bring her home early kesa makahawa pa sa school. During this time sa ibang kwarto nako natutulog kasi baka mahawa ako kay Miko. I know si Miko dapat ang humiwalay kaso naman ang dakilang bata laging lumilipat sa higaan namin. So I decided na ako na lang ang hihiwalay. Start na rin kami mag-honey lemon drink ni Basuraman kasi nagstart na sumakit lalamunan namin.
Sabi naman ni Ateng Sonographer e the stitch looks fine. Medyo nahihirapan pa nga ako kay Ateng kasi may kasama siyang trainee/new employee (yata) so hindi ko alam minsan kung ako ba or si koyang ang kausap niya.
After the scan derecho na kami sa MFM para sa check ni Ateng Amanda. According to Ateng Amanda the stitch looks good naman and after two weeks iche-check ulit siya. Tapos nakita nga niya na nagkaroon ako ng Gyne appointment noong Friday and pati yung swab test. Sinabi ko sa kanya na I confimed naman the hospital kung kailangan ko siya kasi nagchange na nga yung circumstances ng pregnancy ko. Need pa rin daw so go naman si watashi. Thankfully I had the Gyne appointment kasi the swab test showed na meron akong infection. Eversince nagstart ako magtake ng progesterone meds for my cervix ay nagkaroon nako ng discharge. According to Ateng Amanda is side effect siya sa pagtake ko ng progesterone sa pagkakakaalala ko. Actually hindi naman talaga siya bacterial infection kundi yung balance ng bacteria in my vajayjay is not balanced. Kumbaga mas marami yung bad bacteria versus good bacteria. Parang sa cholesterol. I think they call it bacterial vaginosis. So niresetahan niya ako ng antibiotics to take kasi it needs to be treated. Sa June 5 ang next check-up ko (2 weeks after). I just hope by that time nagwork na yung antibiotics and wala na yung infection.
Right now I am taking Elevit (pregnancy supplement), Vitamin D (last dosage ko na this month. bale 4 months ako nagtake), progesterone (for my cervix) and antibiotics (for my bacterial vaginosis). Minsan naiisip ko na baka mapano si bibi sa mga tinetake ko na gamot. Pero I just have to remind myself na the doctor won't be giving those meds if she thinks it will badly affect bibi. And above all, I am raising everything to God. I believe na hindi Niya kami pababayaan lalo na si bibi. ^_^
We love you so much bibi gurl! Grow healthy sa tummy ni Mummy ha. Okay lang kahit gawin mong punching/kicking bag ang tyan ko basta ba alam kong nasa mabuti kang kalagayan. Fighting!
Wednesday, May 29, 2019
Friday, May 24, 2019
Week 21 (Cantaloupe/Cucumber)
Consistent na yung movements na nararamdaman ko kay bibi. Usually sa bandang puson kasi during this time andun yung position ng paa ni bibi. Minsan nagugulat pako pag napapalakas ang galaw ni bibi. Hindi naman masakit pero nakakagulat lang na may nararamdaman kang gumagalaw sa loob ng tyan mo. I just love this feeling. Yung movements ni bibi. Kung pede ko lang i-record yung ganitong feeling para pagdating ng panahon pewede ko siyang balik-balikan.
May 17, 2019 - Scheduled appointment ko sa isang gynecologist. Actually a day before the appointment tumawag nako sa WCH kung need ko pa ba pumunta sa appointment na yun kasi nga since nagbago na yung circumstances ng pagbubuntis ko (like na-cancel na yung regular appointment ko sa antenatal doctor kasi nalipat nako sa MFM - Maternal Fetal Medicine). Iba daw kasi yung sa gyne so need ko talaga siya puntahan. E di nagpunta naman ako. Masunurin akong nilalang. Sabi ko kay Basuraman magco-commute na lang ako tutal accessible by bus naman yung hospital and yung time ng appointment ko kasi is alanganin. Sabay sa pagsundo kay Miko. Sayang naman pambayad sa OSCH e pakiramdam ko naman hindi ako magtatagal sa appointment na yun.
1:45PM - nasa bus stop nako malapit sa hospital. 2:30PM ang appointment ko. Buti mabagal ako maglakad kaya 2PM nako nakarating sa Women's Outpatient ng WCH (kahit in less than 5 mins mo pedeng lakarin yung papuntang hospital). Hintay hintay ulit. Tapos tinawag nako ni Lolo gyne. Oo lalaki ang gynecologist na hindi ko inexpect. Though hindi naman ako maselan pagdating sa ganitong bagay pero shempre preferred ko pa rin na babae sana. Anyways, yung appointment pala is tungkol sa possible na existence ng polyps sa aking cervix or placenta or kung saan man siya pede ma-exist sa loob ng tyan ko. Kung nasusundan niyo ang pagbubuntis serye ko kay bibi number 2 e nagkaroon ako ng heavy bleeding during my 9 ~ 11 weeks of pregnancy na kinailangan namin magpunta sa emergency dept ng hospital sa takot na baka nawala na si bibi. Isang probable cause nun is yung pagkakaroon ng polyps which is nangyari na sakin before kay Miko.
Gusto lang masigurado ni Lolo Gyne kung meron ba akong polyps anywher sa loob ng tyan ko para masiguro nila na hindi ito gagalawin. Nabanggit din ni Lolo Gyne na possible daw na maging cause ito ng miscarriage. Edi ayun na nga. Need ng speculum test para macheck ang cervix ko kung meron ba mey polyps. Bukaka na naman si watashi. Pero tumawag si Lolo Gyne ng midwife para i-assisst siya. I think standard procedure nila na kapag lalaki ang doctor or sonographer is kailangan ng female 'chaperone' para nga naman may witness sila sa gagawin nilang test/procedure.
Sabi ni Lolo Gyne wala naman daw siyang nakita na polyps pero meron daw akong discharge which is napansin ko na simula noong nagstart ako magtake ng progesterone meds para sa cervix ko. He took a swab para ma-check. Luckily may appointment ako next week May 21 kay Ateng Amanda so by that time malalaman ko yung result ng swab test. Nung tinanong ko si Lolo Gyne kung same ba ang fibroid at polyps e inexplain naman niya sa akin ng mabuti with visuals pa. Alam niyo yung 3D figure ng female reproductive system meron siya nun. Magaan siyang kausap.
3PM - Nasa bus stop na ulit ako. Hindi na ako nagpasundo kay Basuraman kasi hinihintay na niya si Miko na makalabas ng school. At ayoko rin namang maghintay pa ng matagal sa hospital. Hintayin ko na lang siya sa bus stop na malapit sa amin tapos doon niya ako sunduin. Buti na lang di naman kalayuan yung mga bus stops sa hospital. Kaso yung unang bus na dapat sasakyan ko hindi huminto. Kumaway naman ako. Sabi ni Basuraman baka daw hindi ako napansin. Sa laki ko ba naman na ito.
Katulad nga ng nabanggit ko next Tuesday (May 21) e yung next checkup ko kay Ateng Amanda. Two weeks after my cervical cerclage procedure. Praying na everything is still okay and at the same time ayos din sana si baby.
Pwedeng mag-request? Sa nagbabasa ngayon ng enrty na ito, kung puwede sana pakisama kami ni bibi sa panalangin mo. Kung puwede lang naman. And we will also pray na pagpalain ka rin. Let's pray for each other. ^_^
May 17, 2019 - Scheduled appointment ko sa isang gynecologist. Actually a day before the appointment tumawag nako sa WCH kung need ko pa ba pumunta sa appointment na yun kasi nga since nagbago na yung circumstances ng pagbubuntis ko (like na-cancel na yung regular appointment ko sa antenatal doctor kasi nalipat nako sa MFM - Maternal Fetal Medicine). Iba daw kasi yung sa gyne so need ko talaga siya puntahan. E di nagpunta naman ako. Masunurin akong nilalang. Sabi ko kay Basuraman magco-commute na lang ako tutal accessible by bus naman yung hospital and yung time ng appointment ko kasi is alanganin. Sabay sa pagsundo kay Miko. Sayang naman pambayad sa OSCH e pakiramdam ko naman hindi ako magtatagal sa appointment na yun.
1:45PM - nasa bus stop nako malapit sa hospital. 2:30PM ang appointment ko. Buti mabagal ako maglakad kaya 2PM nako nakarating sa Women's Outpatient ng WCH (kahit in less than 5 mins mo pedeng lakarin yung papuntang hospital). Hintay hintay ulit. Tapos tinawag nako ni Lolo gyne. Oo lalaki ang gynecologist na hindi ko inexpect. Though hindi naman ako maselan pagdating sa ganitong bagay pero shempre preferred ko pa rin na babae sana. Anyways, yung appointment pala is tungkol sa possible na existence ng polyps sa aking cervix or placenta or kung saan man siya pede ma-exist sa loob ng tyan ko. Kung nasusundan niyo ang pagbubuntis serye ko kay bibi number 2 e nagkaroon ako ng heavy bleeding during my 9 ~ 11 weeks of pregnancy na kinailangan namin magpunta sa emergency dept ng hospital sa takot na baka nawala na si bibi. Isang probable cause nun is yung pagkakaroon ng polyps which is nangyari na sakin before kay Miko.
Gusto lang masigurado ni Lolo Gyne kung meron ba akong polyps anywher sa loob ng tyan ko para masiguro nila na hindi ito gagalawin. Nabanggit din ni Lolo Gyne na possible daw na maging cause ito ng miscarriage. Edi ayun na nga. Need ng speculum test para macheck ang cervix ko kung meron ba mey polyps. Bukaka na naman si watashi. Pero tumawag si Lolo Gyne ng midwife para i-assisst siya. I think standard procedure nila na kapag lalaki ang doctor or sonographer is kailangan ng female 'chaperone' para nga naman may witness sila sa gagawin nilang test/procedure.
Sabi ni Lolo Gyne wala naman daw siyang nakita na polyps pero meron daw akong discharge which is napansin ko na simula noong nagstart ako magtake ng progesterone meds para sa cervix ko. He took a swab para ma-check. Luckily may appointment ako next week May 21 kay Ateng Amanda so by that time malalaman ko yung result ng swab test. Nung tinanong ko si Lolo Gyne kung same ba ang fibroid at polyps e inexplain naman niya sa akin ng mabuti with visuals pa. Alam niyo yung 3D figure ng female reproductive system meron siya nun. Magaan siyang kausap.
3PM - Nasa bus stop na ulit ako. Hindi na ako nagpasundo kay Basuraman kasi hinihintay na niya si Miko na makalabas ng school. At ayoko rin namang maghintay pa ng matagal sa hospital. Hintayin ko na lang siya sa bus stop na malapit sa amin tapos doon niya ako sunduin. Buti na lang di naman kalayuan yung mga bus stops sa hospital. Kaso yung unang bus na dapat sasakyan ko hindi huminto. Kumaway naman ako. Sabi ni Basuraman baka daw hindi ako napansin. Sa laki ko ba naman na ito.
Katulad nga ng nabanggit ko next Tuesday (May 21) e yung next checkup ko kay Ateng Amanda. Two weeks after my cervical cerclage procedure. Praying na everything is still okay and at the same time ayos din sana si baby.
Pwedeng mag-request? Sa nagbabasa ngayon ng enrty na ito, kung puwede sana pakisama kami ni bibi sa panalangin mo. Kung puwede lang naman. And we will also pray na pagpalain ka rin. Let's pray for each other. ^_^
Thursday, May 23, 2019
Week 20 (Banana)
May 6, 2019: Around 9:30AM, habang naggo-grocery sa Asian store, nakatanggap ako ng tawag mula sa isang private number. Usually hindi ako sumasagot ng call na hindi ko kilala ang number pero dahil nga sinabihan ako na baka tawagan ako ng MFMS (Maternal and Fetal Medicine Service) ng Women's and Children's Hospital (WCH) e sinagot ko yung call. Buti na lang. Nakausap ko si Amanda and tinanong niya ako kung pede daw ba ako pumunta sa hospital that day around 2PM para macheck ako. We believe urgent siya kaya hindi na kami nagpa-resched and sinabi namin na pupunta kami on the said time. Buti medyo maaga pa kaya nakapagpaalam pa si Basuraman na hindi siya makakapasok. Tumawag na rin ako sa school ni Miko para ipasok siya sa OSHC (Out of School Hours Care). kasi hindi namin kung anong oras matatapos yung checkup.
1:45PM - Mag-isa ko ng pumunta sa MFMS ng WCH kasi naghahanap pa ng parking area si Basuraman. Kahit mahina ako sa direction e nakita ko naman siya kagad. Bale pinapunta muna ako ng receptionist sa digital imaging centre para sa scan tapos tsaka ako babalik sa Doctor.
Si Ateng sonographer na yata ang pinaka-lively at pinakamdaldal na sonographer na nameet ko. Nagpasabi naman siya na madaldal siya and she won't stop talking. Nakakatuwa lang yung mga comments niya while checking baby. She also did transvaginal scan to check my cervix and to confirm yung length niya based sa ginawang scan sakin last week. Medyo hirap lang si watashi sa pagtayo at paghiga kasi nga masakit pa rin yung kaliwang tuhod ko. Bumalik na kami sa MFMS para makausap yung doktor pagkatapos ng scan ko.
Sobrang antok ko mga mumshies habang naghihintay sa doktor. E tutal andun naman si Basuraman e umidlip ako habang naka-upo. Huwag kayong mag-alala kasi na-master ko na ang pagtulog habang naka-upo hehe. Kaso bigla akong ginising ni Basuraman kasi daw para akong napo-possess. Malay ko na ganun pala nangyayari habang ako'y nakatulog ng naka-upo.
4PM - Finally Ariel happened to me (I know anluma na nung commercial.) at tinawag na kami ng doktor. Ayun inexplain samin ni Ateng Amanda yung sa short cervix ko and kung ano ang pwede nila gawin. Nakapag-basa-basa naman na ako sa internet regarding short cervix so may idea na ako. Bale hindi daw enough mga mumshies yung progesterone meds na iniinom ko. Need ko mag-undergo ng isang procedure called cervical cerclage. Bale maglalagay sila ng stitch sa cervix ko para to make sure na hindi kagad lalabas si bibi. Mga mumshies half-way pa lang ako sa aking pagbubuntis. Inexplain rin niya sa amin yung risks nung procedure. Tapos biglang sabi niya mga Mumshies na better na mai-admit nako that night para sa operation kinabukasan.
Like mga 14.34 seconds yata ako napatulala kasi hindi ko inexpect na ora mismo na dapat gawin yung procedure. Like cheka cheka cheka, tama ba rinig ko? Ayun na nga sinabi ni Ateng Amanda na ito na yung best time to do the procedure kasi baka daw if patagalin pa eh hindi natin alam baka bigla na lang bumuka ang cervix ko. Since 20 weeks pa lang si bibi e hindi siya makakasurvive kung bigla siya lumabas. Tinanong na namin what time need namin bumalik ng hospital. As soon as possible daw. After ko pirmahan mga need na papers umuwi na kami ni Basuraman to prepare my things. Pero nasa elevator pa lang may na-receive akong tawag. 8:30PM pa daw magiging available yung room kaya no need to rush. Pede naman daw kami pumunta ng maaga pero maghihintay pa rin kami. Buti na lang nasabihan kagad ako. Makakapag-shower pa ako then dinner pa kami plus makakapag-ayos ng gamit. Si Miko naman during that time e na kila Madam and we are planning to leave Miko ulit pag ihahatid nako ni Basuraman sa hospital kasi baka what time na siya makauwi. May pasok pa kasi si Miko sa school kinabukasan.
8PM - Nasa hospital na kami ni Basuraman. Waiting na lang na matawag for admission. Nasa Women's Assessment Service kami kaya andaming ganap. Naintindihan namin kung bakit kailangan namain maghintay kasi for sure mas may emergency cases silang inaasikaso. Past 9PM na yata ako natawag.
Waiting game ulit sa isang room kasi need muna ako i-speculum test bago umakyat sa kwarto ko. Hindi na ako nahintay ni Basuraman na madala sa kwarto kasi mag-10pm na at wala pa yung doctor na titingin sakin. E kailangan pa niyang kunin si Miko mula kila Madam. So sabi ko umuwi na siya kasi carry ko naman mag-isa. Hindi ko na rin siya prinessure na pumunta ng hospital during the procedure kasi wala naman siyang gagawin kundi maghintay. Around 8:30AM yung procedure. During that time inaaayos na niya si Miko para pumasok sa school. I-message ko na lang siya kapag tapos na yung procedure.
Past 10PM na dumating si Ateng Shine. Kung nasusundan niyo itong pregnancy journey ko with bibi #2, si Ateng Shine yung isang OB na tumingin sakin noong nagpunta ako sa hospital because of bleeding. Naalala naman niya ako. After the speculum test hintay ulit si watashi ng magdadala sakin sa 1st floor para sa aking kwarto.
11PM - Finally Ariel happened na ulit at nakapagsettle na ako sa aking kwarto. May ka-share ako sa room pero may divider naman kaya hindi ko siya nakikita. May sariling toilet and shower area yung room. Mga past 12PM nako nakatulog kasi namahay pako (kunwari haha) at tsaka ang ingay ni room mate. Walang earphones kaya rinig na rinig ko yung pinapanood/pinapakinggan niya.
May 7, 2019 - Fasting nga pala ako since 12MN. 5AM gising nako. Till 6AM ang last inom ko ng tubig. Around 7:30AM dumating si Ateng Amanda. Pinuntahan niya ako para kumustahin and para inform ako na kung magiging available kagad ang theater ay masasalang na ako by 8:30AM. Buti na lang maaga ako nagising at naayos ko na kagad ang sarili ko. Binigyan nako ng gown na pang-sagala este na susuotin ko during the procedure. Yung lawit puwit. Sakto naman nakaayos nako nung dumating na si Koyang Annie (anesthesiologist). Inexplain niya sakin hindi naman need na full anesthesia ang gagawin sakin kasi hindi naman bubulatlatin ang tyan ko. so kalahati lang. from waist pababa. Pinapirma na rin niya ako ng papers. Huwag mag-alala mga Mumshies na-explain naman sa akin lahat bago ako pumirma. Miya-miya from my room dinala na ako papuntang third floor yata yun kung hindi ako nagkakamali papuntang theater. Nagworry pa nga ako mga Mumshies kasi inisip ko kung saan ko iiwan yung tsinelas ko. Yun pala hihiga na ako sa bed ko then tsaka nila ako dadalhin papunta kung saan man gaganapin ang procedure. Toinks lang.
8:40AM - I was admitted in the theater to start my cervical cerclage operation. Nalula lang ako sa laki ng room tapos andaming tao. Naalala ko lang kasi nooon kay Miko na anliit lang ng OR tapos 4 lang yata yung nasa loob nun. Si Koyang Annie ang chumichika sa akin habang ginagawa ang procedure. The procedure lasted for about an hour. Masaya naman si Ateng Amanda at successful yung ginawa nilang cerclage. From theater dinala na ako sa recovery room. After 30minutes of monitoring ibinalik na nila ako sa room ko.
Ateng Midwife: Do you feel nauseous or light-headed? Do you feel like vomiting? They are some of the effects of the anesthesia.
Me: I am just so hungry right now. ^_^
10:30AM - Hinanapan ako ni Ateng Midwife ng makakain sa kitchen. 12:30 pa daw kasi magse-serve ng lunch. Nakakatuwa nga siya kasi siya pa naglagay ng jam and butter sa toast ko. Naintindihan naman nila na gutom na gutom nako kasi naman 10:30AM na. Ang huling kain ko is 7:30PM last night.
By this time numb pa ng konti yung puwet ko and vajayjay ko. As in di ko siya maramdaman. Nakakatakot din pala yung ganung feeling mga Mumshies. Naisip ko tuloy yung mga paralisado. Pano pa yung nararamdaman nila knowing na forever na nilang di mararamdaman yung parte na yun ng katawan nila.
4PM - Pagkasundo sa school ni Miko sa school dumerecho na sila sa hospital ni Basuraman para dalawin ako. Hapon ko na sila pinapunta para masabayan nila ako magdinner then tsaka sila uuwi after.
Continuous monitoring then mineasure din yung amount ng wiwi ko after the procedure and tanggalin yung catheter. Pinuntahan nga pala ulit ako ni Ateng Amanda to check me and inform me na kung wala naman magiging problem overnight most probably is makakauwi nako kinabukasan.
May 8, 2019 - Maaga ulit ako nagising pero 6AM nako bumangon. Dumaan ulit sa Ateng Amanda sa room ko para icheck yung kalagayan ko and para iinform ako na makakalabas na ako by 11AM. By the time na dumating si Basuraman sa room ko nakapagayos nako at nakaligpit na lahat ng gamit ko.
Dislocated left knee cap last Friday then cervical cerclage nung Tuesday. Grabe yung mga ganap ko sa pagbubuntis kay bibi number 2. Pero sobrang thankful kami na ayos ang lagay ni baby ngayon at nagawan kagad ng preventive measure yung nakita nilang short cervix ko. Lahat naman kakayanin ko basta mapanatili lang na healthy and safe si bibi.
We are also thankful sa lahat ng tao sa Women's and Children's Hospital kasi naalagaan naman ako ng mabuti during my stay sa hospital. And since it is public, wala kaming binayaran ni singkong duling para sa operation and stay ko sa hospital.
Kapit pa rin tayo ng mabuti bibi ha. Kumpletuhin natin yung term mo. ^_^ Thank you Lord...
1:45PM - Mag-isa ko ng pumunta sa MFMS ng WCH kasi naghahanap pa ng parking area si Basuraman. Kahit mahina ako sa direction e nakita ko naman siya kagad. Bale pinapunta muna ako ng receptionist sa digital imaging centre para sa scan tapos tsaka ako babalik sa Doctor.
Si Ateng sonographer na yata ang pinaka-lively at pinakamdaldal na sonographer na nameet ko. Nagpasabi naman siya na madaldal siya and she won't stop talking. Nakakatuwa lang yung mga comments niya while checking baby. She also did transvaginal scan to check my cervix and to confirm yung length niya based sa ginawang scan sakin last week. Medyo hirap lang si watashi sa pagtayo at paghiga kasi nga masakit pa rin yung kaliwang tuhod ko. Bumalik na kami sa MFMS para makausap yung doktor pagkatapos ng scan ko.
Sobrang antok ko mga mumshies habang naghihintay sa doktor. E tutal andun naman si Basuraman e umidlip ako habang naka-upo. Huwag kayong mag-alala kasi na-master ko na ang pagtulog habang naka-upo hehe. Kaso bigla akong ginising ni Basuraman kasi daw para akong napo-possess. Malay ko na ganun pala nangyayari habang ako'y nakatulog ng naka-upo.
4PM - Finally Ariel happened to me (I know anluma na nung commercial.) at tinawag na kami ng doktor. Ayun inexplain samin ni Ateng Amanda yung sa short cervix ko and kung ano ang pwede nila gawin. Nakapag-basa-basa naman na ako sa internet regarding short cervix so may idea na ako. Bale hindi daw enough mga mumshies yung progesterone meds na iniinom ko. Need ko mag-undergo ng isang procedure called cervical cerclage. Bale maglalagay sila ng stitch sa cervix ko para to make sure na hindi kagad lalabas si bibi. Mga mumshies half-way pa lang ako sa aking pagbubuntis. Inexplain rin niya sa amin yung risks nung procedure. Tapos biglang sabi niya mga Mumshies na better na mai-admit nako that night para sa operation kinabukasan.
Like mga 14.34 seconds yata ako napatulala kasi hindi ko inexpect na ora mismo na dapat gawin yung procedure. Like cheka cheka cheka, tama ba rinig ko? Ayun na nga sinabi ni Ateng Amanda na ito na yung best time to do the procedure kasi baka daw if patagalin pa eh hindi natin alam baka bigla na lang bumuka ang cervix ko. Since 20 weeks pa lang si bibi e hindi siya makakasurvive kung bigla siya lumabas. Tinanong na namin what time need namin bumalik ng hospital. As soon as possible daw. After ko pirmahan mga need na papers umuwi na kami ni Basuraman to prepare my things. Pero nasa elevator pa lang may na-receive akong tawag. 8:30PM pa daw magiging available yung room kaya no need to rush. Pede naman daw kami pumunta ng maaga pero maghihintay pa rin kami. Buti na lang nasabihan kagad ako. Makakapag-shower pa ako then dinner pa kami plus makakapag-ayos ng gamit. Si Miko naman during that time e na kila Madam and we are planning to leave Miko ulit pag ihahatid nako ni Basuraman sa hospital kasi baka what time na siya makauwi. May pasok pa kasi si Miko sa school kinabukasan.
8PM - Nasa hospital na kami ni Basuraman. Waiting na lang na matawag for admission. Nasa Women's Assessment Service kami kaya andaming ganap. Naintindihan namin kung bakit kailangan namain maghintay kasi for sure mas may emergency cases silang inaasikaso. Past 9PM na yata ako natawag.
Waiting game ulit sa isang room kasi need muna ako i-speculum test bago umakyat sa kwarto ko. Hindi na ako nahintay ni Basuraman na madala sa kwarto kasi mag-10pm na at wala pa yung doctor na titingin sakin. E kailangan pa niyang kunin si Miko mula kila Madam. So sabi ko umuwi na siya kasi carry ko naman mag-isa. Hindi ko na rin siya prinessure na pumunta ng hospital during the procedure kasi wala naman siyang gagawin kundi maghintay. Around 8:30AM yung procedure. During that time inaaayos na niya si Miko para pumasok sa school. I-message ko na lang siya kapag tapos na yung procedure.
Past 10PM na dumating si Ateng Shine. Kung nasusundan niyo itong pregnancy journey ko with bibi #2, si Ateng Shine yung isang OB na tumingin sakin noong nagpunta ako sa hospital because of bleeding. Naalala naman niya ako. After the speculum test hintay ulit si watashi ng magdadala sakin sa 1st floor para sa aking kwarto.
11PM - Finally Ariel happened na ulit at nakapagsettle na ako sa aking kwarto. May ka-share ako sa room pero may divider naman kaya hindi ko siya nakikita. May sariling toilet and shower area yung room. Mga past 12PM nako nakatulog kasi namahay pako (kunwari haha) at tsaka ang ingay ni room mate. Walang earphones kaya rinig na rinig ko yung pinapanood/pinapakinggan niya.
May 7, 2019 - Fasting nga pala ako since 12MN. 5AM gising nako. Till 6AM ang last inom ko ng tubig. Around 7:30AM dumating si Ateng Amanda. Pinuntahan niya ako para kumustahin and para inform ako na kung magiging available kagad ang theater ay masasalang na ako by 8:30AM. Buti na lang maaga ako nagising at naayos ko na kagad ang sarili ko. Binigyan nako ng gown na pang-sagala este na susuotin ko during the procedure. Yung lawit puwit. Sakto naman nakaayos nako nung dumating na si Koyang Annie (anesthesiologist). Inexplain niya sakin hindi naman need na full anesthesia ang gagawin sakin kasi hindi naman bubulatlatin ang tyan ko. so kalahati lang. from waist pababa. Pinapirma na rin niya ako ng papers. Huwag mag-alala mga Mumshies na-explain naman sa akin lahat bago ako pumirma. Miya-miya from my room dinala na ako papuntang third floor yata yun kung hindi ako nagkakamali papuntang theater. Nagworry pa nga ako mga Mumshies kasi inisip ko kung saan ko iiwan yung tsinelas ko. Yun pala hihiga na ako sa bed ko then tsaka nila ako dadalhin papunta kung saan man gaganapin ang procedure. Toinks lang.
8:40AM - I was admitted in the theater to start my cervical cerclage operation. Nalula lang ako sa laki ng room tapos andaming tao. Naalala ko lang kasi nooon kay Miko na anliit lang ng OR tapos 4 lang yata yung nasa loob nun. Si Koyang Annie ang chumichika sa akin habang ginagawa ang procedure. The procedure lasted for about an hour. Masaya naman si Ateng Amanda at successful yung ginawa nilang cerclage. From theater dinala na ako sa recovery room. After 30minutes of monitoring ibinalik na nila ako sa room ko.
Ateng Midwife: Do you feel nauseous or light-headed? Do you feel like vomiting? They are some of the effects of the anesthesia.
Me: I am just so hungry right now. ^_^
10:30AM - Hinanapan ako ni Ateng Midwife ng makakain sa kitchen. 12:30 pa daw kasi magse-serve ng lunch. Nakakatuwa nga siya kasi siya pa naglagay ng jam and butter sa toast ko. Naintindihan naman nila na gutom na gutom nako kasi naman 10:30AM na. Ang huling kain ko is 7:30PM last night.
By this time numb pa ng konti yung puwet ko and vajayjay ko. As in di ko siya maramdaman. Nakakatakot din pala yung ganung feeling mga Mumshies. Naisip ko tuloy yung mga paralisado. Pano pa yung nararamdaman nila knowing na forever na nilang di mararamdaman yung parte na yun ng katawan nila.
4PM - Pagkasundo sa school ni Miko sa school dumerecho na sila sa hospital ni Basuraman para dalawin ako. Hapon ko na sila pinapunta para masabayan nila ako magdinner then tsaka sila uuwi after.
Continuous monitoring then mineasure din yung amount ng wiwi ko after the procedure and tanggalin yung catheter. Pinuntahan nga pala ulit ako ni Ateng Amanda to check me and inform me na kung wala naman magiging problem overnight most probably is makakauwi nako kinabukasan.
May 8, 2019 - Maaga ulit ako nagising pero 6AM nako bumangon. Dumaan ulit sa Ateng Amanda sa room ko para icheck yung kalagayan ko and para iinform ako na makakalabas na ako by 11AM. By the time na dumating si Basuraman sa room ko nakapagayos nako at nakaligpit na lahat ng gamit ko.
Dislocated left knee cap last Friday then cervical cerclage nung Tuesday. Grabe yung mga ganap ko sa pagbubuntis kay bibi number 2. Pero sobrang thankful kami na ayos ang lagay ni baby ngayon at nagawan kagad ng preventive measure yung nakita nilang short cervix ko. Lahat naman kakayanin ko basta mapanatili lang na healthy and safe si bibi.
We are also thankful sa lahat ng tao sa Women's and Children's Hospital kasi naalagaan naman ako ng mabuti during my stay sa hospital. And since it is public, wala kaming binayaran ni singkong duling para sa operation and stay ko sa hospital.
Kapit pa rin tayo ng mabuti bibi ha. Kumpletuhin natin yung term mo. ^_^ Thank you Lord...
Wednesday, May 15, 2019
Week 19 (Heirloom tomato/Grapefruit): Ako ang tunay na Darna!
I have been feeling a lot of movement from bibi this week. Actually yung latter part ng week18 may mga nararamdaman nako pero di ako sure kung baka guni-guni ko lang or baka gas lang sa tyan ko na naipit.
Na-stress yata si bibi kapag na-stress ako sa work kasi napansin ko galaw siya ng galaw. Gusto ko ng awayin yung circuit designer ko kasi antigas ng ulo. Ayaw makinig. Gusto yata gawan ko pa siya ng power point para makita niya yung kamalian niya. Tapos sasabay pa yung mabagal na connection. Anyways, I have to remind myself always to calm down pag nastress sa work kasi baka napapano na si bibi.
Medyo consistent na yung movement na nararamdaman ko in terms of time. Sa gabi nararamdaman ko na siya na para bang telling me na kumain na kami ng dinner. May time na kung kelan ako magna-nap tsaka naman biglang galaw ng galaw si bibi. E di hindi ako nakapag-nap hehe.
May 3, 2019 3:30pm - Scheduled date for my morphology scan. Sa Radiology SA Campbelltown ako nagpa-sched para walang bayad. Hindi ni-recommend ni ateng midwife Liz ang Adelaide MRI kasi di naman daw nila trained yung mga tao dun. Sana sinabi nila kagad sakin anesh. Inom ulit ng 500mL ng tubig an hour before the scan. Maulan during this day. Bale first time na lalaki ang sonographer ko. Carry lang naman. Matagal-tagal din yung scan kasi andaming mineasure ni Koyang. Tapos he confirmed tungkol sa unang pregnancy ko na emergency CS and anong week ko ipinanganak si Miko noon and ano yung reason bakit ako bigla na-CS. Pagkatapos ng ilang check sinabi niya sa amin ni Basuraman na lahat ng measurements ni bibi is okay but he found out that I have a short cervix. At this point of my pregnancy they are expecting my cervix to be around 25mm. Pero based sa scan, nasa 13mm lang yung sakin. Less than half. So tinanong nako ni Koyang sonographer if ok lang daw ba na mag-undergo ako ng transvaginal scan to make sure of the measurements. Hindi naman na ako maselan when it comes to this kind of scan kaya go lang. Kebs na kung lalaki. Pero nagdala siya ng 'chaperone' or kasamang babae to monitor the scan.
Pinaghintay muna kami saglit ni Basuraman after the scan kasi they will try to call WCH (Women's and Children's Hospital) para marefer kagad ako for a check-up kasi nga mukhang need nila macheck yung short cervix. Unfortunately hindi daw sila maka-connect so inadvise nila na pumunta sa WCH as soon as possible. Sinabi kasi ni Koyang sonographer na yung doctors sa WCH ang makakapagsabi kung ano ang pwede gawin sa situation ko. Binigyan na din nila ako ng copy ng result just in case dederecho na ako ng hospital para maibigay ko na sa OB. At this point I am trying to be calm. Wala pa naman yung nerbiyos ko. Siguro hindi ko na lang talaga inentertain yung nerbiyos kasi alam ko naman na makakasama lang sa amin yun ni bibi. After nga ng scan mag-go-grocery pa kami.
5:30~6:00 pm - Eto na nga mga mumshies. On the way sa grocery, as in papasok na kami ng building, e nag-darna si watashi. SUSMIOMARIMAR! Dahil madulas ang daan, nagslip ako ng hindi ko namamalayan at nadislocate na naman po ang aking left knee cap!!! Natumba na ako kasi sobrang sakit. Buti na lang naalalayan ako ni Basuraman kaya medyo na-soften yung pagbagsak ko and sa right side ako napahiga. Hindi ko kaya tumayo sa sobrang sakit kaya ilang minutes akong nakahiga sa daan. Buti na lang huminto na sa pag-ulan and water resistant yung jacket ko kaya hindi ako masyado nabasa kahit nakahiga ako sa sahig.
May mga lumapit kagad to help us and to check me. Hindi ko na naiintindihan yung nangyayari during that time kasi sobrang sakit mga mumshies. It took a while bago naibalik ni Basuraman sa tamang position yung knee cap ko. May isang concerned citizen na isang nurse ang hindi kami iniwan. She kept on telling me to calm down and breathe. Tapos dumating na rin yung staff/managers ng grocery store. Nung tinanong nila ako kung kaya ko gumalaw or tumayo, inalalayan na nila ako papunta sa covered entrance nung building para umupo.
Sobrang alalay samin nung 2 staff ng Woolies. Sila pa mismo yung tumawag ng ambulance lalo kasi nalaman ni na buntis ako. Just to make sure lang daw na macheck ako. They gave me blankets while sitting kasi anlamig mga mumshies. Ayun nga lang medyo natagalan bago dumating ang ambulansya. More than an hour din kaming naghintay kasi nga walang available na pedeng umattend samin. Gusto ko na ngang umuwi nun kasi nga lamig na lamig nako and ang sakit na ng tuhod ko. Panay nga ang tawag ni Ateng para matanong kung kelan darating yung ambulansya. I understand naman na baka mas may life-threatening cases na nagaganap during that time.
Past 7pm dumating na yung ambulansya with the paramedics. Tinanong ulit ako kung anong nangyari and ano daw ba gusto ko mangyari at bakit daw ako nagstay ng ganun katagal para sa ambulansiya. Nalerkey ako ng slight mga Mumshies sa mga tanong ni Koyang. Buti na lang at mabait naman si Koyang kaya nawala na yung konting inis ko sa kanya. Kwento-kwento, sagot-sagot and napagdesisyunan na sa WCH ako dalin na hospital dahil gusto kong macheck si bibi kagad para mawala na yung agam-agam ko kung naapektuhan ba siya sa pagbagsak ko.
Buti na lang mga Mumshies e luma yung leggings na suot ko kasi ginupit siya ni Koyang paramedic
para macheck yung knee ko.
Pagdating ng WCH chineck naman kagad nila si bibi via ultrasound scan and everything's fine naman daw. Unfortunately wala daw silang magagawa sa tuhod ko dahil obstetritian lang daw ang meron sa hospital. Binigyan lang nila ako ng pain reliever. The doctor advised din i-rest ko lang yung tuhod ko then ice pack. If hindi nawala yung pain after a few days and hindi pa ako makalakad e need ko na pumunta sa ibang hospital para ipa-check yung tuhod ko.
Nabanggit ko na rin pala yung result ng morphology scan ko and nakita naman na nila yung result. According to the doctor baka kontakin daw ako ng MFMS (Maternal and Fetal Medicine Service) anytime para macheck ako regarding my short cervix. They specialises in this kind of situation sa mga pregnant women. Sinabi pa ng doctor na "We don't want you giving birth at 19 weeks because the baby will definitely not survive.". Natakot ako ng slight kasi ganun pala ka-seryoso yung short cervix ko.
Around 9pm nakauwi na kami ng bahay ni Basuraman. Mabait naman yung mga tao sa WCH at nag-offer sila na i-wheelchair na lang ako palabas ng hospital dahil alam nila hindi ko kaya maglakad. Sobrang namamaga na rin kasi yung tuhod ko. Hinatid naman ako hanggang kung saan naka-park yung sasakyan.
Buti na lang disabled friendly yung bahay na nirerentahan namin ngayon. As in may railings from banyo to front proch. Halos nakahiga lang ako buong Saturday pero pagdating ng Sunday nakakalakad na ako paunti-unti. Nababawasan na rin yung swelling sa left knee ko. Binilhan din ako ng knee support (with patella/knee cap support) na susuotin ko during my pregnancy. Mahirap na baka maulit na naman. And baka mangyari pa na hindi ko kasama si Basurman or mas malaki na tiyan ko.
Siyanga pala, we are having another baby girl! Yey! \(^0^)/
Thank you Lord for keeping us safe. We lift up everything to You. (^_^)
Na-stress yata si bibi kapag na-stress ako sa work kasi napansin ko galaw siya ng galaw. Gusto ko ng awayin yung circuit designer ko kasi antigas ng ulo. Ayaw makinig. Gusto yata gawan ko pa siya ng power point para makita niya yung kamalian niya. Tapos sasabay pa yung mabagal na connection. Anyways, I have to remind myself always to calm down pag nastress sa work kasi baka napapano na si bibi.
Medyo consistent na yung movement na nararamdaman ko in terms of time. Sa gabi nararamdaman ko na siya na para bang telling me na kumain na kami ng dinner. May time na kung kelan ako magna-nap tsaka naman biglang galaw ng galaw si bibi. E di hindi ako nakapag-nap hehe.
May 3, 2019 3:30pm - Scheduled date for my morphology scan. Sa Radiology SA Campbelltown ako nagpa-sched para walang bayad. Hindi ni-recommend ni ateng midwife Liz ang Adelaide MRI kasi di naman daw nila trained yung mga tao dun. Sana sinabi nila kagad sakin anesh. Inom ulit ng 500mL ng tubig an hour before the scan. Maulan during this day. Bale first time na lalaki ang sonographer ko. Carry lang naman. Matagal-tagal din yung scan kasi andaming mineasure ni Koyang. Tapos he confirmed tungkol sa unang pregnancy ko na emergency CS and anong week ko ipinanganak si Miko noon and ano yung reason bakit ako bigla na-CS. Pagkatapos ng ilang check sinabi niya sa amin ni Basuraman na lahat ng measurements ni bibi is okay but he found out that I have a short cervix. At this point of my pregnancy they are expecting my cervix to be around 25mm. Pero based sa scan, nasa 13mm lang yung sakin. Less than half. So tinanong nako ni Koyang sonographer if ok lang daw ba na mag-undergo ako ng transvaginal scan to make sure of the measurements. Hindi naman na ako maselan when it comes to this kind of scan kaya go lang. Kebs na kung lalaki. Pero nagdala siya ng 'chaperone' or kasamang babae to monitor the scan.
Pinaghintay muna kami saglit ni Basuraman after the scan kasi they will try to call WCH (Women's and Children's Hospital) para marefer kagad ako for a check-up kasi nga mukhang need nila macheck yung short cervix. Unfortunately hindi daw sila maka-connect so inadvise nila na pumunta sa WCH as soon as possible. Sinabi kasi ni Koyang sonographer na yung doctors sa WCH ang makakapagsabi kung ano ang pwede gawin sa situation ko. Binigyan na din nila ako ng copy ng result just in case dederecho na ako ng hospital para maibigay ko na sa OB. At this point I am trying to be calm. Wala pa naman yung nerbiyos ko. Siguro hindi ko na lang talaga inentertain yung nerbiyos kasi alam ko naman na makakasama lang sa amin yun ni bibi. After nga ng scan mag-go-grocery pa kami.
5:30~6:00 pm - Eto na nga mga mumshies. On the way sa grocery, as in papasok na kami ng building, e nag-darna si watashi. SUSMIOMARIMAR! Dahil madulas ang daan, nagslip ako ng hindi ko namamalayan at nadislocate na naman po ang aking left knee cap!!! Natumba na ako kasi sobrang sakit. Buti na lang naalalayan ako ni Basuraman kaya medyo na-soften yung pagbagsak ko and sa right side ako napahiga. Hindi ko kaya tumayo sa sobrang sakit kaya ilang minutes akong nakahiga sa daan. Buti na lang huminto na sa pag-ulan and water resistant yung jacket ko kaya hindi ako masyado nabasa kahit nakahiga ako sa sahig.
May mga lumapit kagad to help us and to check me. Hindi ko na naiintindihan yung nangyayari during that time kasi sobrang sakit mga mumshies. It took a while bago naibalik ni Basuraman sa tamang position yung knee cap ko. May isang concerned citizen na isang nurse ang hindi kami iniwan. She kept on telling me to calm down and breathe. Tapos dumating na rin yung staff/managers ng grocery store. Nung tinanong nila ako kung kaya ko gumalaw or tumayo, inalalayan na nila ako papunta sa covered entrance nung building para umupo.
Sobrang alalay samin nung 2 staff ng Woolies. Sila pa mismo yung tumawag ng ambulance lalo kasi nalaman ni na buntis ako. Just to make sure lang daw na macheck ako. They gave me blankets while sitting kasi anlamig mga mumshies. Ayun nga lang medyo natagalan bago dumating ang ambulansya. More than an hour din kaming naghintay kasi nga walang available na pedeng umattend samin. Gusto ko na ngang umuwi nun kasi nga lamig na lamig nako and ang sakit na ng tuhod ko. Panay nga ang tawag ni Ateng para matanong kung kelan darating yung ambulansya. I understand naman na baka mas may life-threatening cases na nagaganap during that time.
Past 7pm dumating na yung ambulansya with the paramedics. Tinanong ulit ako kung anong nangyari and ano daw ba gusto ko mangyari at bakit daw ako nagstay ng ganun katagal para sa ambulansiya. Nalerkey ako ng slight mga Mumshies sa mga tanong ni Koyang. Buti na lang at mabait naman si Koyang kaya nawala na yung konting inis ko sa kanya. Kwento-kwento, sagot-sagot and napagdesisyunan na sa WCH ako dalin na hospital dahil gusto kong macheck si bibi kagad para mawala na yung agam-agam ko kung naapektuhan ba siya sa pagbagsak ko.
Buti na lang mga Mumshies e luma yung leggings na suot ko kasi ginupit siya ni Koyang paramedic
para macheck yung knee ko.
Pagdating ng WCH chineck naman kagad nila si bibi via ultrasound scan and everything's fine naman daw. Unfortunately wala daw silang magagawa sa tuhod ko dahil obstetritian lang daw ang meron sa hospital. Binigyan lang nila ako ng pain reliever. The doctor advised din i-rest ko lang yung tuhod ko then ice pack. If hindi nawala yung pain after a few days and hindi pa ako makalakad e need ko na pumunta sa ibang hospital para ipa-check yung tuhod ko.
Nabanggit ko na rin pala yung result ng morphology scan ko and nakita naman na nila yung result. According to the doctor baka kontakin daw ako ng MFMS (Maternal and Fetal Medicine Service) anytime para macheck ako regarding my short cervix. They specialises in this kind of situation sa mga pregnant women. Sinabi pa ng doctor na "We don't want you giving birth at 19 weeks because the baby will definitely not survive.". Natakot ako ng slight kasi ganun pala ka-seryoso yung short cervix ko.
Around 9pm nakauwi na kami ng bahay ni Basuraman. Mabait naman yung mga tao sa WCH at nag-offer sila na i-wheelchair na lang ako palabas ng hospital dahil alam nila hindi ko kaya maglakad. Sobrang namamaga na rin kasi yung tuhod ko. Hinatid naman ako hanggang kung saan naka-park yung sasakyan.
Buti na lang disabled friendly yung bahay na nirerentahan namin ngayon. As in may railings from banyo to front proch. Halos nakahiga lang ako buong Saturday pero pagdating ng Sunday nakakalakad na ako paunti-unti. Nababawasan na rin yung swelling sa left knee ko. Binilhan din ako ng knee support (with patella/knee cap support) na susuotin ko during my pregnancy. Mahirap na baka maulit na naman. And baka mangyari pa na hindi ko kasama si Basurman or mas malaki na tiyan ko.
Siyanga pala, we are having another baby girl! Yey! \(^0^)/
Thank you Lord for keeping us safe. We lift up everything to You. (^_^)
Subscribe to:
Posts (Atom)
LinkWithin
