Huwag niyo akong tanungin kung ano yung swede. Mukha siyang gulay. Tinatamad ang jontis na mag-search. (Nagkamali ako last week. Ito yung veggie na nailagay ko e pang-25th week pala siya. Sarena.)
Excited na si watashi this week kasi babalik na ang mag-ama ko from their vacation. Ambilis lang ng 3 weeks. Nakakainggit man e ayos lang na hindi ako umuwi. Sa kalagayan ko ngayon diko alam kung anng mangyayari sakin kasi ang jinit at anlagkit sa Pinas nung umuwi sila Basuraman. As in kada video call namin laging bukambibig ni Basuraman na ang init at parang nalulusaw daw siya.
Constant naman si bibi sa pagiging ninja. Sipa dito, suntok doon. Tambling dito, gulong doon. At dahil hindi ko kasama or katabi si Basuraman na matulog, late madalas ang pagtulog ko. Actually inconsistent. Madalas kasi hinihintay ko sila na mag-online bago ako matulog which is madalas around 11PM dito. Or minsan naman after dinner makakatulog ako ng 7:30PM tapos magigising ako ng 2AM and halos 4AM nako makakatulog ulit. Then bangon ng 7AM para magtrabaho. May point na nahilo ako ng slight dahil sa timing ng oras ng tulog ko.
Masakit lang talaga kapag biglang umaatake yung sciatic nerve pain ko o yung tinatawag kong pamumulikat ng puwet. Kasi biglang hindi ko kayang maglakad. Walang halong eklavoo mga Mumshies. Kailangan kong huminto ng ilang minutes hanggang sa mawala na lang siya.
Keep going strong Pippa. Welabyuberimatchi!
P.S. Mahirap bumangon from an airbed kapag jontis ka at malaki na ang tyan mo. The struggle is real.
No comments:
Post a Comment