Another good week mga mumshies. Hindi ulit ako dinugo this week. (^_^)
This week yung morning sickness ko lumipat ng gabi. May mga araw na para akong sinasaniban ni kulapo at hindi ko malaman kung ano ang nararamdaman ko. So far ganun pa rin ang panlasa ko, wasak. Diko alam kung ano ang kakainin ko pero kahit papano naman nakakain ko kung ano yung meron. Yun nga lang konti. O kaya pag hindi ko talaga feel magluluto or magpapaluto ako ng pritong itlog. Ang galing ko noh? Baka isumpa ako ni bibi sa mga pinagkakakain ko. Pero sinusubukan kong kumain ng 1 prutas everyday and next week magstart akong kumain kahit blanched brocolli. Kahit anong ulam need ko samahan nung brocolli. Pero noong sabado nakaubos ako ng 1 serving ng salad (greens+tomato+red capsicum+red onion).
Minsan constipated pa rin ako kahit twice a day na ako umiinom ng Metamucil (psyllium husk). Nakakatakot kaya pag hindi mey natatae ng maayos. Ang tigas ng tyan ko. Parang pakwan.
Minsan inaatake ng pulikat yung isang cheek ng pwet ko. Mostly left. Yung tipong bigla akong napapabaluktot kasi parang diko kayang maglakad. Though kadalasan naman e nakukuha sa masahe at hindi ganun katagal. Natatakot lang ako na bigla ako atakihin kapag sinusundo ko si Miko from school. E naglalakad lang kami.
Yung baby bump ko mukhang taba bump pa rin. Pero anlaki na ng tyan ko. Parang pang-5 months na nga e. Naalala ko noong si Miko ang pinagbubuntis ko. 6 months pa lang ako pero akala nung co-worker ko na Japanese manganganak nako kasi anlaki daw ng tyan ko. Pansin ko kasi sa mga babaeng Japanese na nagbubuntis parang nabusog lang sa laki ng tyan.
Almost 7 years din ang pagitan ni Miko and bibi no.2. Kaya diko maisip kung ano yung kalagayan ko sa una kong pagbubuntis. Imagine araw-araw pako bumibiyahe nun para magwork. Wala naman kami car kaya everday commute. Though super efficient ng public transpo ng Japan kaya walang problema. Pero naalala ko nun may nireseta sakin si Lola OB na herbal medicines chuchu para sa nausea and vomitting ko. E ngayon work from home nako pero hirap pako sa mga nararamdaman ko.
Ano pa ba? May nagdonate na sa amin ng pram, capsule and basssinet. Tumatanggap pa po kami kung nais niyo magbigay. ^_^ Dumating na pala yung yung letter para sa appointment ko sa isang Gynecologist sa May 14 pero pinamove ko na ng May 17 para walang pasok si Basuraman.
Kapit pa rin ng mabuti bibi. Makakaraos din tayo huwag kang mag-alala. Andito lang si Mummy, Daddy and Ate Miko para sa'yo. Mahal na mahal ka namin! Muah. Muah. Tsup. Tsup.
Friday, March 29, 2019
Tuesday, March 26, 2019
Basuraman: Ang Pag-asa ng Bayan
Gusto ko lang i-dedicate ang post na ito sa aking pinakamamahal na esposo na si Basuraman. Sobrang dami niyang sacrifices na ginagawa ngayong buntis ako. Lalo na at ilang beses na akong dinugo at kinailangang dalhin sa Emergency Department mg hospital.
Maraming salamat kasi ... maaga kang gumigising para ayusin si Miko sa pagpasok sa eskwelahan dahil maaga akong nagsisimula magtrabaho. Kahit late ka na natutulog dahil late ka na umuuwi from work, pinagsisikapan mo araw-araw na gumising ng maaga para asikasuhin si Miko. Kadalasan sinasabay mo na rin ang paghanda pati ng aking almusal.
Maraming salamat kasi ... ikaw na din ang naghahanda ng ating tanghalian. Kadalasan pinoproblema mo pa kung ano kakainin ko kasi nga wala akong gana at diko alam kung ano ang gusto ko kainin.
Maraming salamat kasi ... mula ng magkaroon ako ng heavy bleeding hindi mo na ulit ako pinag-vacuum. Yung pagva-vacuum kasi ang common denominator na naisip natin na ginawa ko bago ako duguin.
Maraming salamat kasi ... ikaw na rin ang namamalantsa ng mga damit natin. Nagwo-worry ka kasi baka isa ring cause ng bleeding ko ang pamamalantsa dahil matagal na nakatayo at mainit pa.
Maraming salamat kasi ... minsan hindi ka nakakatulog kapag kailangan mo akong bantayan kapag inaatake ako ng bangungot.
Maraming salamat kasi ... pinipilit mong hindi magalit lalo kung naiinis ka na sa mga nangyayari sakin or may hindi ako nagawang maganda. Like nung paguwi mo from work nakatambak pa ang hugasin sa lababo kasi nakatulog ako. Di bale hindi naman na naulit yun kasi sinisigurado ko na malinis na ang lababo bago pa ako antukin.
Maraming salamat kasi ... hindi ka tumitigil sa pag-aaruga at pagmamahal sa amin ni Miko at pati na rin kay bibi.
Sobrang thankful talaga ako na si Basuraman ang asawa ko at ang nag-aalaga sa aming lahat ngayon. Lalo kapag nakakabasa ako sa forums regarding pregnancy ng mga nanay/soon-to-be nanay na mag-isang pinagdadaanan ang kanilang pagbubuntis. Thankful din ako na pedeng work-from-home ako sa nakuha ko na trabaho ngayon.
Noong isang araw habang naghuhugas ako ng pinggan, nahiwa ang daliri ko. Nabasag na ng tuluyan yung pinggan na may lamat at sakto nahiwa yung daliri ko. medyo malalim kaya andaming dugo. Buti na lang may asawa akong Nurse. :D Noong hapon din yun pumunta kami sa Ikea para bumili ng plato dahil itinapon na ni Basuraman lahat ng plato namin na may lamat or chipped.
Dalangin ko sa araw-araw na maging maayos at healthy ang pagbubuntis ko kay bibi. Pati na rin ang maayos at mabuting kalusugan para sa aking pamilya.
Mahal na mahal kita Basuraman. Ngayon at magpailanman. Asukal at suman.
Maraming salamat kasi ... maaga kang gumigising para ayusin si Miko sa pagpasok sa eskwelahan dahil maaga akong nagsisimula magtrabaho. Kahit late ka na natutulog dahil late ka na umuuwi from work, pinagsisikapan mo araw-araw na gumising ng maaga para asikasuhin si Miko. Kadalasan sinasabay mo na rin ang paghanda pati ng aking almusal.
Maraming salamat kasi ... ikaw na din ang naghahanda ng ating tanghalian. Kadalasan pinoproblema mo pa kung ano kakainin ko kasi nga wala akong gana at diko alam kung ano ang gusto ko kainin.
Maraming salamat kasi ... mula ng magkaroon ako ng heavy bleeding hindi mo na ulit ako pinag-vacuum. Yung pagva-vacuum kasi ang common denominator na naisip natin na ginawa ko bago ako duguin.
Maraming salamat kasi ... ikaw na rin ang namamalantsa ng mga damit natin. Nagwo-worry ka kasi baka isa ring cause ng bleeding ko ang pamamalantsa dahil matagal na nakatayo at mainit pa.
Maraming salamat kasi ... minsan hindi ka nakakatulog kapag kailangan mo akong bantayan kapag inaatake ako ng bangungot.
Maraming salamat kasi ... pinipilit mong hindi magalit lalo kung naiinis ka na sa mga nangyayari sakin or may hindi ako nagawang maganda. Like nung paguwi mo from work nakatambak pa ang hugasin sa lababo kasi nakatulog ako. Di bale hindi naman na naulit yun kasi sinisigurado ko na malinis na ang lababo bago pa ako antukin.
Maraming salamat kasi ... hindi ka tumitigil sa pag-aaruga at pagmamahal sa amin ni Miko at pati na rin kay bibi.
Sobrang thankful talaga ako na si Basuraman ang asawa ko at ang nag-aalaga sa aming lahat ngayon. Lalo kapag nakakabasa ako sa forums regarding pregnancy ng mga nanay/soon-to-be nanay na mag-isang pinagdadaanan ang kanilang pagbubuntis. Thankful din ako na pedeng work-from-home ako sa nakuha ko na trabaho ngayon.
Noong isang araw habang naghuhugas ako ng pinggan, nahiwa ang daliri ko. Nabasag na ng tuluyan yung pinggan na may lamat at sakto nahiwa yung daliri ko. medyo malalim kaya andaming dugo. Buti na lang may asawa akong Nurse. :D Noong hapon din yun pumunta kami sa Ikea para bumili ng plato dahil itinapon na ni Basuraman lahat ng plato namin na may lamat or chipped.
Dalangin ko sa araw-araw na maging maayos at healthy ang pagbubuntis ko kay bibi. Pati na rin ang maayos at mabuting kalusugan para sa aking pamilya.
Mahal na mahal kita Basuraman. Ngayon at magpailanman. Asukal at suman.
Monday, March 18, 2019
Week 12 (Lime/Plum)
Good news kagad tayo mga mumshies. Hindi po ako dinugo this week. \(^_^)/ Thank you Lord! Sana po tuloy-tuloy na hindi na ako duguin at maging maayos ang paglaki ni bibi sa aking sinapupunan.
March 13 - Schedule ng aking Maternal Serum Screening Test. No need ng appointment kaya pagkahatid kay Miko derecho na kami sa clinic. Maraming tao pero malapit naman na yung number na nakuha ko. According to VCGS, "Maternal serum screening is a blood test available to pregnant women who want to know about their chance of having a baby with a chromosome condition, such as Down syndrome." Sabi ng GP ko kapag 35 years old and above na ang isang babae, mas mataas ang chances na magkaroon ng chromosome condition ang baby. At dahil 36 na ako kaya pinakuha niya ako ng ganitong exam. Sa SA Pathology ako nagpakuha ng dugo kasi yun yung form na binigay sakin ni GP. Sandali lang naman kasi kinuhanan lang ako ng dugo. After a week malalaman ang result. Pero ang galing lang ni Ate na kumuha ng dugo ko. Tinannong nya kasi ako kung saang arm ko gustong makuhanan ng dugo. Sabi ko left. E sa kapal yata ng taba ko e hindi talaga makita yung ugat ko sa left arm. Kadalasan mauuwi kami sa right arm. Inoffer ko na nga yung right arm ko kasi parang nahihirapan siya pero hindi nagpatinag si Ateng. Ang galing niya kasi successful yung pagkuha niya ng dugo sa kaliwang braso ko. Galing talaga niya pramis.
March 14 - Schedule ng aking Nuchal Translucency Scan. 10AM ang sched ko kaya an hour before ng aking appointment inom na naman ng tubig. around 750mL lang ininom ko pero nasa sasakyan pa lang naiihi nako. Malamig kasi nung araw na yun. Eto na naman po kami. Sakit na naman sa pakiramdam. Yung ihi level ko e yung tipong di mo na ako pede kausapin. As in. 9:30AM kami dumating ni Basuraman sa place. Ang masakit na paghihintay. According to pregnancybirthbaby.org.au , "A nuchal translucency scan is part of the ultrasound scan that most pregnant women have at around 12 weeks of pregnancy. The ultrasound will measure the size of the nuchal fold at the back of your baby's neck. The results of the scab may tell you if your baby has a high or low risk of chromosomal abnormality." Parang ka-partner siya ng maternal serum screening test.
Iba yung sonographer na tumingin sakin ngayon. Mukhang mabait and magaling si Ate. Gaan pa ng kamay. Siya ang unang nagsabi na ang gandang birthday gift daw pag nanganak ako sa mismong birthday ko kasi nga 2 days lang ang pagitan ng due date ko at birthday ko. Ilang beses niya pinabawasan yung wiwi ko kasi di niya masyado makita si bibi. Pinakita niya ang heartbeat ni bibi and pinarinig na rin niya. Gustung-gusto ko na naririnig ang heartbeat ni bibi. At ang likot ni bibi mga mumshies! Walang halong eklavoo. May point pa na mukhang sinisinok kasi para siyang bola na nagba-bounce. Matagal-tagal din yung scan kasi gusto ni Ateng na makuha niya lahat ng anggulo. Tapos may instance pa na ikot ng ikot si bibi.
Nung natapos na inoffer ni Ate kung gusto daw ba namin ng copies ng pictures ng scan. Finally magkakaroon na kami ng kopya. Akala ko di na kami mabibigyan. Actually dapat irerequest ko na e. Naunahan lang ako ni Ate. At sakto yung weeks of gestation ko sa kanya. Unlike dun sa una kong scan sa Adelaide MRI almost a week yung delay ni bibi pero sinabi pa rin ni ateng sonographer nun na ok lang daw yun. Kaya magaling talaga si Ateng sonographer na itwoah. Sinabi niya rin pala na mukhang wala naman problem si bibi based sa nakuha niyang mesuremements pero better na idiscuss ko na lang sa doctor yung result. Plan ko sana a week after ako magbu-book ng appointment sa GP ko (March 22) para idiscuss yung result ng maternal serum screening test and NT scan pero ang lola mo hindi na pala available from Mar18-Apr3. Gusto ko sana makausap si GP bago ang antenatal appointment ko sa April 3 e kaso naman missing in action si GP.
Praying for a good result for the 2 tests and hopefully wala naman problem. At sana talaga tuluy-tuloy na yung hindi ko pagdurugo. Tuloy lang sa kapit bibi! Kaya natin itwuoah!
March 13 - Schedule ng aking Maternal Serum Screening Test. No need ng appointment kaya pagkahatid kay Miko derecho na kami sa clinic. Maraming tao pero malapit naman na yung number na nakuha ko. According to VCGS, "Maternal serum screening is a blood test available to pregnant women who want to know about their chance of having a baby with a chromosome condition, such as Down syndrome." Sabi ng GP ko kapag 35 years old and above na ang isang babae, mas mataas ang chances na magkaroon ng chromosome condition ang baby. At dahil 36 na ako kaya pinakuha niya ako ng ganitong exam. Sa SA Pathology ako nagpakuha ng dugo kasi yun yung form na binigay sakin ni GP. Sandali lang naman kasi kinuhanan lang ako ng dugo. After a week malalaman ang result. Pero ang galing lang ni Ate na kumuha ng dugo ko. Tinannong nya kasi ako kung saang arm ko gustong makuhanan ng dugo. Sabi ko left. E sa kapal yata ng taba ko e hindi talaga makita yung ugat ko sa left arm. Kadalasan mauuwi kami sa right arm. Inoffer ko na nga yung right arm ko kasi parang nahihirapan siya pero hindi nagpatinag si Ateng. Ang galing niya kasi successful yung pagkuha niya ng dugo sa kaliwang braso ko. Galing talaga niya pramis.
March 14 - Schedule ng aking Nuchal Translucency Scan. 10AM ang sched ko kaya an hour before ng aking appointment inom na naman ng tubig. around 750mL lang ininom ko pero nasa sasakyan pa lang naiihi nako. Malamig kasi nung araw na yun. Eto na naman po kami. Sakit na naman sa pakiramdam. Yung ihi level ko e yung tipong di mo na ako pede kausapin. As in. 9:30AM kami dumating ni Basuraman sa place. Ang masakit na paghihintay. According to pregnancybirthbaby.org.au , "A nuchal translucency scan is part of the ultrasound scan that most pregnant women have at around 12 weeks of pregnancy. The ultrasound will measure the size of the nuchal fold at the back of your baby's neck. The results of the scab may tell you if your baby has a high or low risk of chromosomal abnormality." Parang ka-partner siya ng maternal serum screening test.
Iba yung sonographer na tumingin sakin ngayon. Mukhang mabait and magaling si Ate. Gaan pa ng kamay. Siya ang unang nagsabi na ang gandang birthday gift daw pag nanganak ako sa mismong birthday ko kasi nga 2 days lang ang pagitan ng due date ko at birthday ko. Ilang beses niya pinabawasan yung wiwi ko kasi di niya masyado makita si bibi. Pinakita niya ang heartbeat ni bibi and pinarinig na rin niya. Gustung-gusto ko na naririnig ang heartbeat ni bibi. At ang likot ni bibi mga mumshies! Walang halong eklavoo. May point pa na mukhang sinisinok kasi para siyang bola na nagba-bounce. Matagal-tagal din yung scan kasi gusto ni Ateng na makuha niya lahat ng anggulo. Tapos may instance pa na ikot ng ikot si bibi.
Nung natapos na inoffer ni Ate kung gusto daw ba namin ng copies ng pictures ng scan. Finally magkakaroon na kami ng kopya. Akala ko di na kami mabibigyan. Actually dapat irerequest ko na e. Naunahan lang ako ni Ate. At sakto yung weeks of gestation ko sa kanya. Unlike dun sa una kong scan sa Adelaide MRI almost a week yung delay ni bibi pero sinabi pa rin ni ateng sonographer nun na ok lang daw yun. Kaya magaling talaga si Ateng sonographer na itwoah. Sinabi niya rin pala na mukhang wala naman problem si bibi based sa nakuha niyang mesuremements pero better na idiscuss ko na lang sa doctor yung result. Plan ko sana a week after ako magbu-book ng appointment sa GP ko (March 22) para idiscuss yung result ng maternal serum screening test and NT scan pero ang lola mo hindi na pala available from Mar18-Apr3. Gusto ko sana makausap si GP bago ang antenatal appointment ko sa April 3 e kaso naman missing in action si GP.
Praying for a good result for the 2 tests and hopefully wala naman problem. At sana talaga tuluy-tuloy na yung hindi ko pagdurugo. Tuloy lang sa kapit bibi! Kaya natin itwuoah!
Thursday, March 14, 2019
Week 11 (Fig)
Mar 4 - 7AM Bago magstart magwork nagwiwi muna ako. And I am bleeding again. Jusko. Pero yung level ng bleeding ko ay katulad lang nung unang bleeding na nangyari sa akin 2 weeks ago. Kabado na naman si watashi. Buti na lang hapon pa ang pasok ni Cy and kasama ko siya sa umaga.
The bleeding did not reach my pad. I usually see the bleeding every time I pee. Mga 2-3 times nangyari from Monday to Wednesday. Kinakalma ko lang ang sarili ko and if by Thursday hindi siya huminto tatawag nako sa hospital.
Mar 7 - The bleeding stopped. As in wala the whole day. Medyo nakahinga na ako ng maluwag kahit papaano.
Mar 8 - 4AM Nagising na naman ako dahil may naramdaman akong hindi maganda. Another heavy bleeding. Ginising ko si Basuraman kasi ninenerbiyos na naman ako. Matched with big clot. This time I took pictures of my undies and pants with blood para malaman sa hospital kung gano kalakas yung bleeding ko including the blood clot in the toilet bowl. Minsan kasi baka iniisip din sa hospital na exaggerated lang si watashi sa mga nangyayari kaya mabuti ng may resibo. Buti na lang wala akong pasok that day kasi sinwap ko yung Monday holiday.
On the way sa hospital tumawag na muna ako sa WCH para nga idulog ang nangyari sakin. Ang hirap pala makipagusap sa phone kapag emotional mga mumshies. Nahirapan akong kausapin si ateng operator kasi nga nagsisimula na akong maging crying lady. Nairaos ko naman yun phone call.
5AM Women's Assessment Service Area ng WCH. Sandali lang kami naghintay at may umattend na sa aking midwife. Mabait si Ateng midwife and tinanong na nga niya kung ano nangyari. Kwento kwento then pakita ng pictures para sa proof of purchase. Nagpasensha naman si Ateng na baka matagalan bago may umattend saking doktor dahil during that time e busy ang mga doktor. Naintindihan ko naman the long waiting chenes talaga kasi di naman life-and-death yung situation ko nung mga oras na yun.
Around 6:30AM Dumati na si Ateng doctor at itago natin siya sa pangalang Shine. Ang ganda ng aura ni Ateng, yung tipong sobrang bagay niyang doktor ng bata at makakalma siguro kahit sinong makakita at makausap siya. Nagpasensha rin si ateng Shine mo kasi bagong doktor at pati yung ultrasound equipment e medyo baguhan pa daw siya. Shempre mga Mumshies okay lang naman sakin. Ako pa ba ang magiging choosy. Basta macheck nila na ayos lang si Bibi.
According sa ultrasound bibi's fine. At ang likot! After the scan need ng speculum examination para macheck ni Ateng Shine na I am not losing too much blood dahil sa aking bleeding. Bukaka na naman si watashi. Uncomfortable talaga pero para kay bibi kakayanin lahat. After that check umalis muna si Ateng Shine para ikonsulta sa kanyang mga seniores ang kanyang findings.
7:30AM Bumalik si Ateng Shine and based sa scan and speculum exam e okay naman si bibi. They still don't know the reason for bleeding. Tinanong din ako ni Ateng kung may doktor nako, may antenatal check-up, pregnancy notebook, etc. Sabi ko wala pako nung pregnancy notebook and wala pa akong doktor for this pregnancy pero meron nakong antenatal appointment sa April 3. Yun na kasi yung pinaka-maagang available date. Kinda nag-worry siya kasi ng 2x nako napunta ng ED ng hospital dahil sa bleeding ko. Tignan daw niya kung pedeng makakuha ako ng mas maagang appointment for my atenatal check. Kaso need daw namin maghintay kasi yung 7:30AM is time ng palitan ng shift so baka need namin maghintay ng 30mins-1hour. Hintay-hintay.
8:30AM Si Lola Triage Midwife na ang bumalik. Dahil bago lang daw si Ateng Shine e hindi niya daw alam yung proseso regarding pregnancy checkups. E siya bilang thunders na daw sa industriya e alam niya kaya parang nirecommend niya na magtanong si Ateng Shine sa mga seniores niya. Inalok pa nga kami ng maiinom pero gusto na lang talaga naming makauwi.
10AM Hangry na si Basuraman. As in H-A-N-G-R-Y. Mantakin niyo naman kanina pa kaming 5AM sa hospital. Nagyaya na si Basuraman sa reception desk para itanong kung iki-keep ba namin yung April 3 antenatal appointment ko or meron silang bagong date na ibibigay. Ayun na nga mamshies. Bale natanga si watashi kasi hindi ko naintindihan si Lola Triage Midwife. Nung bumalik pala siya kanina e sinabi niya na i-keep yung April 3. E di dapat kanina pa kami nakauwi. Kaya ayun habang pabalik na kami ng parking lot naiiyak na si watashi kasi galit na si Basuraman. Di na kasi siya nagsasalita. Alam ko naman na mainit na ulo niya dahil sa puyat at gutom. Kaya naiyak na lang ako hanggang paguwi. E naiiyak ako e. Buti sinabihan namin si Miko na kapag nakita niya ako na umiiyak e 'it's because of pregnancy'. Para di na mashado magtanong yung bata.
Hangry lang daw talaga si Basuraman. Kaya paguwi namin pinaiyak pa niya ako lalo (as in sinadya niya akong paiyakin ng bongga). Pero alam ko nun okay na siya. Hindi na siya hangry.
After ng bleeding ko ng Friday hindi naman na ako ulit nagbleed ng weekend. Thank you Lord. Pero ang hirap lang na kada wiwi ko or punta ko sa cr or may naramdaman akong something from my vajayjay e feeling ko dinudugo nako.
So far wasak pa rin ang panlasa ko. May guilt nakong nararamdaman kasi hindi ako mashadong nakakakain ng veggies and fruits. Fruits medyo pa. May times din na parang hingal na hingal ako na parang masusuka na ewan. O di kaya gabi na tapos biglang aatake yung morning sickness ko. Very weird ng feeling. Pero so far di pa naman ako nagsusuka. Hanggang lalamunan pa lang.
Bibi itodo na natin ang pagkapit ha. Kaya natin itwoooah!
The bleeding did not reach my pad. I usually see the bleeding every time I pee. Mga 2-3 times nangyari from Monday to Wednesday. Kinakalma ko lang ang sarili ko and if by Thursday hindi siya huminto tatawag nako sa hospital.
Mar 7 - The bleeding stopped. As in wala the whole day. Medyo nakahinga na ako ng maluwag kahit papaano.
Mar 8 - 4AM Nagising na naman ako dahil may naramdaman akong hindi maganda. Another heavy bleeding. Ginising ko si Basuraman kasi ninenerbiyos na naman ako. Matched with big clot. This time I took pictures of my undies and pants with blood para malaman sa hospital kung gano kalakas yung bleeding ko including the blood clot in the toilet bowl. Minsan kasi baka iniisip din sa hospital na exaggerated lang si watashi sa mga nangyayari kaya mabuti ng may resibo. Buti na lang wala akong pasok that day kasi sinwap ko yung Monday holiday.
On the way sa hospital tumawag na muna ako sa WCH para nga idulog ang nangyari sakin. Ang hirap pala makipagusap sa phone kapag emotional mga mumshies. Nahirapan akong kausapin si ateng operator kasi nga nagsisimula na akong maging crying lady. Nairaos ko naman yun phone call.
5AM Women's Assessment Service Area ng WCH. Sandali lang kami naghintay at may umattend na sa aking midwife. Mabait si Ateng midwife and tinanong na nga niya kung ano nangyari. Kwento kwento then pakita ng pictures para sa proof of purchase. Nagpasensha naman si Ateng na baka matagalan bago may umattend saking doktor dahil during that time e busy ang mga doktor. Naintindihan ko naman the long waiting chenes talaga kasi di naman life-and-death yung situation ko nung mga oras na yun.
Around 6:30AM Dumati na si Ateng doctor at itago natin siya sa pangalang Shine. Ang ganda ng aura ni Ateng, yung tipong sobrang bagay niyang doktor ng bata at makakalma siguro kahit sinong makakita at makausap siya. Nagpasensha rin si ateng Shine mo kasi bagong doktor at pati yung ultrasound equipment e medyo baguhan pa daw siya. Shempre mga Mumshies okay lang naman sakin. Ako pa ba ang magiging choosy. Basta macheck nila na ayos lang si Bibi.
According sa ultrasound bibi's fine. At ang likot! After the scan need ng speculum examination para macheck ni Ateng Shine na I am not losing too much blood dahil sa aking bleeding. Bukaka na naman si watashi. Uncomfortable talaga pero para kay bibi kakayanin lahat. After that check umalis muna si Ateng Shine para ikonsulta sa kanyang mga seniores ang kanyang findings.
7:30AM Bumalik si Ateng Shine and based sa scan and speculum exam e okay naman si bibi. They still don't know the reason for bleeding. Tinanong din ako ni Ateng kung may doktor nako, may antenatal check-up, pregnancy notebook, etc. Sabi ko wala pako nung pregnancy notebook and wala pa akong doktor for this pregnancy pero meron nakong antenatal appointment sa April 3. Yun na kasi yung pinaka-maagang available date. Kinda nag-worry siya kasi ng 2x nako napunta ng ED ng hospital dahil sa bleeding ko. Tignan daw niya kung pedeng makakuha ako ng mas maagang appointment for my atenatal check. Kaso need daw namin maghintay kasi yung 7:30AM is time ng palitan ng shift so baka need namin maghintay ng 30mins-1hour. Hintay-hintay.
8:30AM Si Lola Triage Midwife na ang bumalik. Dahil bago lang daw si Ateng Shine e hindi niya daw alam yung proseso regarding pregnancy checkups. E siya bilang thunders na daw sa industriya e alam niya kaya parang nirecommend niya na magtanong si Ateng Shine sa mga seniores niya. Inalok pa nga kami ng maiinom pero gusto na lang talaga naming makauwi.
10AM Hangry na si Basuraman. As in H-A-N-G-R-Y. Mantakin niyo naman kanina pa kaming 5AM sa hospital. Nagyaya na si Basuraman sa reception desk para itanong kung iki-keep ba namin yung April 3 antenatal appointment ko or meron silang bagong date na ibibigay. Ayun na nga mamshies. Bale natanga si watashi kasi hindi ko naintindihan si Lola Triage Midwife. Nung bumalik pala siya kanina e sinabi niya na i-keep yung April 3. E di dapat kanina pa kami nakauwi. Kaya ayun habang pabalik na kami ng parking lot naiiyak na si watashi kasi galit na si Basuraman. Di na kasi siya nagsasalita. Alam ko naman na mainit na ulo niya dahil sa puyat at gutom. Kaya naiyak na lang ako hanggang paguwi. E naiiyak ako e. Buti sinabihan namin si Miko na kapag nakita niya ako na umiiyak e 'it's because of pregnancy'. Para di na mashado magtanong yung bata.
Hangry lang daw talaga si Basuraman. Kaya paguwi namin pinaiyak pa niya ako lalo (as in sinadya niya akong paiyakin ng bongga). Pero alam ko nun okay na siya. Hindi na siya hangry.
After ng bleeding ko ng Friday hindi naman na ako ulit nagbleed ng weekend. Thank you Lord. Pero ang hirap lang na kada wiwi ko or punta ko sa cr or may naramdaman akong something from my vajayjay e feeling ko dinudugo nako.
So far wasak pa rin ang panlasa ko. May guilt nakong nararamdaman kasi hindi ako mashadong nakakakain ng veggies and fruits. Fruits medyo pa. May times din na parang hingal na hingal ako na parang masusuka na ewan. O di kaya gabi na tapos biglang aatake yung morning sickness ko. Very weird ng feeling. Pero so far di pa naman ako nagsusuka. Hanggang lalamunan pa lang.
Bibi itodo na natin ang pagkapit ha. Kaya natin itwoooah!
Thursday, March 7, 2019
Week 10 (Cumquat/Date)
February 26 - 5AM. Bumangon ako para magwiwi. May pinkish stain sa tissue pero hindi naman ako nabahala.
5:30AM. Parang may kakaiba akong naramdaman and pagsilip ko sa underwear ko dinudugo nako. As in period level. Ginising ko kagad si Basuraman. He was thinking of bringing me to the GP pero sa heavy ng bleeding ko I asked him to bring me to the Emergency Department of Women's and Children's Hospital (WCH). An hour later we reached the hospital and I am still bleeding. I was having a backpain pero nothing excruciating.
7AM. We went straight to the Women's Assessment Service of WCH. Tumawag na si Basuraman prior to our arrival and they advised to bring me to the hospital anytime. Crying lady na si watashi. Basuraman filled out a patient form in my behalf and I was given a patient tag later. Una inassess muna ako ng midwife, kung ano'ng nagyari, kung kumusta ba ako. She even checked my pad for the bleeding and kahit ako nagulat kasi half of my pad was already soaked in blood (and I was still bleeding at that time). We waited and sinundo ulit ako ng another midwife para pumunta sa isang room together with Basuraman and Miko. After some physical checkup and questions, the midwife told me that an OB will come to the room soon. The OB did a pelvic ultrasound and praise God bibi is fine. First time nakita ni Miko si bibi and they were able to hear bibi's heartbeat. After the pelvic ultrasound, the OB did an internal check. Carry boom boom lang naman kasi I've done pap smear before and sa Japan ilang weeks din na puro transvaginal ang ultrasound ko kay Miko. It was uncomfortable pero lahat kakayanin para kay bibi. Nakakalerkey lang mga Mumshies kasi habang nakabukaka si watashi e tatawagin lang daw ni Ate OB yung isang doctor kasi meron siyang need ipa-consult e. With the clamp in my vajayjay na hawak ni Midwife e hinintay namin si OB no. 2. Check dito, check doon. Kalkal dito, kalkal doon. I even changed my position kasi meron daw silang di makita. They can't seem to figure out kung ano yung cause ng bleeding kaya I needed a transvaginal ultrasound scan, which unfortunately e hindi daw available sa WCH kaya need ko magpa-appointment outside. (I know right? Anong klaseng ospital naman yun.) After the scan balik daw ako sa hospital for the reading ng result. Nag-agahan muna si Basuraman and Miko sa cafeteria ng hospital habang naghahanap ako ng diagnostic center na may available slot that day. And luckily merong available ng 2pm sa Radiology SA sa Memorial Hospital na nasa tapat lang WCH.
Ako: Miko did you see baby during the ultrasound scan? You even heard baby's heartbeat.
Miko: Yeah. The baby's not cute.
2PM. Iniwan muna namin kay Madam J si Miko. So need na naman uminom ni watashi ng tubig an hour before the scan. Pero this time diko na sinunod yung 1L. Mga 750mL na lang para naman hindi ako mahirapan ng bongga. Kinda naghintay kami ng konti kasi di naman ako nasalang by 2PM. So ayun pelvic ultrasound muna bago yung transvaginal. Okay naman si bibi sa pelvic ultrasound. After ng transvaginal scan kinda kinabahan ako kay Ateng sonographer kasi meron daw siyang need itanong sa doctor niya bago niya daw ako irelease. E di andami ko ng naiisip. Tapos antagal pa niya bumalik. Pagbalik niya tinanong niya ako kung babalik daw ba ako sa hosp./clinic. Sabi ko oo. I-forward na lang daw niya yung result dun and kinonfirm ko kung kelan marerecieve yung result sa WCH. Mga after 1 hour daw. Hinintay na namin ni Basuraman para di na kami bumalik kinabukasan. Mahal parking e tsaka hirap makahanap ng slot.
3:30PM Balik WCH. Hintay ulit sa Women's Assessment Service ng WCH. Andaming ibang pasyente. Merong crying lady and merong anytime manganganak na yata. Tapos tinawag na kami ni Basuraman sa room. Ibang doctor na yung humarap samin kasi Natapos na yung shift nung 2 OB na tumingin sakin kanina. At ang resulta......
May fibroid silang nakita between my uterus and wall ng tyan ko pero it has nothing to do daw with my bleeding. And she also informed us that there's nothing wrong with the fibroid. It's normal. Ayun na nga mga mumshies they really don't know the cause of the bleeding. She just assured me na baby is doing fine. Shempre nag-alala lang ako na pano kung maulit ulit di ba? Ang hirap naman kasi ng ganun. Tawag na lang daw ako sa hospital or pumunta dun if there will be heavy bleeding and pain.
After ilang days meron pa rin akong konting bleeding pero I think residue na lang yun ng ginawa nilang pagcheck sakin and ininform naman kami ng doctor.
Hay anak, lakasan lang ang kapit ha!
5:30AM. Parang may kakaiba akong naramdaman and pagsilip ko sa underwear ko dinudugo nako. As in period level. Ginising ko kagad si Basuraman. He was thinking of bringing me to the GP pero sa heavy ng bleeding ko I asked him to bring me to the Emergency Department of Women's and Children's Hospital (WCH). An hour later we reached the hospital and I am still bleeding. I was having a backpain pero nothing excruciating.
7AM. We went straight to the Women's Assessment Service of WCH. Tumawag na si Basuraman prior to our arrival and they advised to bring me to the hospital anytime. Crying lady na si watashi. Basuraman filled out a patient form in my behalf and I was given a patient tag later. Una inassess muna ako ng midwife, kung ano'ng nagyari, kung kumusta ba ako. She even checked my pad for the bleeding and kahit ako nagulat kasi half of my pad was already soaked in blood (and I was still bleeding at that time). We waited and sinundo ulit ako ng another midwife para pumunta sa isang room together with Basuraman and Miko. After some physical checkup and questions, the midwife told me that an OB will come to the room soon. The OB did a pelvic ultrasound and praise God bibi is fine. First time nakita ni Miko si bibi and they were able to hear bibi's heartbeat. After the pelvic ultrasound, the OB did an internal check. Carry boom boom lang naman kasi I've done pap smear before and sa Japan ilang weeks din na puro transvaginal ang ultrasound ko kay Miko. It was uncomfortable pero lahat kakayanin para kay bibi. Nakakalerkey lang mga Mumshies kasi habang nakabukaka si watashi e tatawagin lang daw ni Ate OB yung isang doctor kasi meron siyang need ipa-consult e. With the clamp in my vajayjay na hawak ni Midwife e hinintay namin si OB no. 2. Check dito, check doon. Kalkal dito, kalkal doon. I even changed my position kasi meron daw silang di makita. They can't seem to figure out kung ano yung cause ng bleeding kaya I needed a transvaginal ultrasound scan, which unfortunately e hindi daw available sa WCH kaya need ko magpa-appointment outside. (I know right? Anong klaseng ospital naman yun.) After the scan balik daw ako sa hospital for the reading ng result. Nag-agahan muna si Basuraman and Miko sa cafeteria ng hospital habang naghahanap ako ng diagnostic center na may available slot that day. And luckily merong available ng 2pm sa Radiology SA sa Memorial Hospital na nasa tapat lang WCH.
Ako: Miko did you see baby during the ultrasound scan? You even heard baby's heartbeat.
Miko: Yeah. The baby's not cute.
2PM. Iniwan muna namin kay Madam J si Miko. So need na naman uminom ni watashi ng tubig an hour before the scan. Pero this time diko na sinunod yung 1L. Mga 750mL na lang para naman hindi ako mahirapan ng bongga. Kinda naghintay kami ng konti kasi di naman ako nasalang by 2PM. So ayun pelvic ultrasound muna bago yung transvaginal. Okay naman si bibi sa pelvic ultrasound. After ng transvaginal scan kinda kinabahan ako kay Ateng sonographer kasi meron daw siyang need itanong sa doctor niya bago niya daw ako irelease. E di andami ko ng naiisip. Tapos antagal pa niya bumalik. Pagbalik niya tinanong niya ako kung babalik daw ba ako sa hosp./clinic. Sabi ko oo. I-forward na lang daw niya yung result dun and kinonfirm ko kung kelan marerecieve yung result sa WCH. Mga after 1 hour daw. Hinintay na namin ni Basuraman para di na kami bumalik kinabukasan. Mahal parking e tsaka hirap makahanap ng slot.
3:30PM Balik WCH. Hintay ulit sa Women's Assessment Service ng WCH. Andaming ibang pasyente. Merong crying lady and merong anytime manganganak na yata. Tapos tinawag na kami ni Basuraman sa room. Ibang doctor na yung humarap samin kasi Natapos na yung shift nung 2 OB na tumingin sakin kanina. At ang resulta......
May fibroid silang nakita between my uterus and wall ng tyan ko pero it has nothing to do daw with my bleeding. And she also informed us that there's nothing wrong with the fibroid. It's normal. Ayun na nga mga mumshies they really don't know the cause of the bleeding. She just assured me na baby is doing fine. Shempre nag-alala lang ako na pano kung maulit ulit di ba? Ang hirap naman kasi ng ganun. Tawag na lang daw ako sa hospital or pumunta dun if there will be heavy bleeding and pain.
After ilang days meron pa rin akong konting bleeding pero I think residue na lang yun ng ginawa nilang pagcheck sakin and ininform naman kami ng doctor.
Hay anak, lakasan lang ang kapit ha!
Subscribe to:
Posts (Atom)